பாமாலை 154 - பேயின் கோஷ்டம் (Pisgah)

பாமாலை 154 – பேயின் கோஷ்டம்

(Unto Mary, demon haunted)

Words: Jan Struther

Jan Struther

இப்பாடலை எழுதியவர் Jan Struther.  இவரது இயற்பெயர் Joyce Maxtone Graham Placzek.  இவர் 1901ம் ஆண்டு லண்டன் நகரின் Belgravia பகுதியில் பிறந்தார்.  தன் வாழ்நாளில் அநேகம் கவிதைகளையும் கட்டுரைகளையும், சிறுகதைகளையும் எழுதிய இவர், குறைவான பாடல்களையே எழுதியுள்ளார். 1931ம் ஆண்டு வெளியான Songs of Praise என்ற புத்தகத்தில் இவரின் 12 பாடல்கள் இடம்பெற்றன.  அவற்றுள் “பேயின் கோஷ்டம்” பாடலும் ஒன்று. இப்பாடல் பரிசுத்த மகதலேனா மரியாள் திருநாளிற்கென்று எழுதப்பட்ட ஒன்றாகும். மகதலேன மரியாள் ஆண்டவர் மேல் கொண்ட அன்பையும், சிலுவைப்பாடின்போது அவரின் தவிப்பையும் இப்பாடல் அழகாய் விளக்குகிறது.  இப்பாடல் 1931ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. 

Jan Struther, Mrs. Miniver (1940) என்ற நாவலையும் எழுதியுள்ளார். இரண்டாம் உலகப்போரின்போது ஒரு இங்கிலாந்துக் குடும்பத்தின் வாழ்வியலைக் குறித்ததான இந்த நாவல், பின்னர் திரைப்படமாகவும் வெளியானது.  இரண்டாம் உலகப்போரின்போது Jan தனது பிள்ளைகளுடன் நியூயார்க் நகரத்தில் குடியேறி தன் எஞ்சிய வாழ்நாட்களை அங்கேயே கழித்தார். Jan Struther, 1953 ஆண்டு மறுமைக்குட்பட்டார்.

Unison

Soprano

Alto

Alto with Soprano

Tenor

Tenor with Soprano

Bass

Bass with Soprano

1. பேயின் கோஷ்டம் ஊரின் தீழ்ப்பு

ராவின் கோரக் கனாவால்

மாய்ந்த பாவி மரியாளை

மீட்பர் மீட்டார், அன்பினால்.

மாதை மீட்ட நாதா, எம்மின்

பாவம் கோஷ்டம் நீக்கியே,

தீதாம் இருள் தேங்கும் நெஞ்சில்

ஞான ஜோதி தாருமே.

2. தூய்மையான மரியாளே

நாதர் பாதம் நீங்காது,

வாய்மையோடு சேவை ஆற்றி

சென்றாள் எங்கும் ஓயாது

நாதா, நாங்கள் தாழ்மையோடும்

ஊக்கத்தோடும் மகிழ்வாய்

யாதும் சேவை செய்ய உந்தன்

ஆவி தாரும் தயவாய்.

3. மீட்பர் சிலுவையில் தொங்கி

ஜீவன் விடக் கண்டனள்;

மீண்ட நாதர் பாதம் வீழ்ந்து

யார்க்கும் முன்னர் கண்டனள்;

நாதா, வாழ்வின் இன்பம் நண்பர்,

அற்றே நாங்கள் சோர்கையில்

பாதம் சேர்ந்து ஈறில்லாத

இன்பம் தாரும் நெஞ்சினில்.

Unto Mary, demon-haunted,

With unholy dreams distraught,

By her neighbours mocked and taunted,

Christ his healing wisdom brought.

Banish, Lord, our minds' confusion,

Fear and fever drive away;

Down the valleys of illusion

Spread the kindly light of day.

Mary then, with faith unswerving,

Shared her saviour's tireless days,

Thankfully her master serving,

Helping him in humble ways.

Grant, O Lord, that we may never

Grow too proud for simple things;

Let us bring to all endeavour

Hands unwearied, heart that sings.

Unto her, who saw them sunder

Valiant soul from tortured frame,

First appeared the risen wonder,

First the quickened Jesus came.

Lord, when time from us has taken

Earthly joys and earthly friends,

Let our lonely hearts awaken

To the joy that never ends.

Post Comment